Activiteiten op de Queen Anne
tiisdei 14 jannewaris
De nacht bestond uit allemaal kleine stukjes slaap tussen het schudden van het schip door. Ergens in zo´n wakkerschudmoment dacht ik half in slaap: Dit kan niet, dit is de laatste tocht van deze boot, niemand wil op zo’n manier een reis op een boot maken en dan heb ik de enige reis van de Queen Anne meegemaakt. Maar vanochtend was alles vergeten, de oceaan was weer een stuk rustiger en mijn ontbijt kwam om zeven uur.
Omdat ik twa dagen sa hurd wurke hie, hie ik hjoed in ‘wat is der allegear op de boat te dwaan-dei’. Hjirby in foto fan de aginda fan moarn. Alle jûnen, as ik fan it diner komt, leit de aginda klear op bêd, plus twa sûkelaatsjes (en is it bêd weromslein en leit de nachtpon kreas opteard op it kessen)
Healwei tsienen wie ik dus presint in de Charter Room foar de Lonely Travellers. (okee Solo Travellers) In soad minsken sieten apart yn in sitsje, mar der wienen ek by dy’t mei inoar praten. En as minsken dy’t inoar net kenne mei inoar prate, heart it hiel oars as by bygelyks echtpearen. Dy lêste hingje wat achteroer en sizze no en dan wat. De earstn binne animearder en sitte rjochtop en reagearje op alles wat der sein wurdt. Ik ha noch oerwoegen my ek by selskip te foegjen, mar ik wurd der stadichoan ek in bytsje wurch fan: hieltyd mar wer ynisjatyf nimme en gesellige praatsjes begjinne. Wat wol hiel bysûnder wie, wie dat der kofje en tee en brownies klearstienen. Dy koest sels pakke. Dat ha ik op de hiele boat noch net sjoen. Der is hjir net folle fergees.
Terug naar mijn hut, kwam ik door de Queen’s Room waar ze in de ronde zaal iets met bewegen deden. Op de heenweg hadden mensen met hun armen op muziek bewogen terwijl ze in een stoel zaten, nu zag het er iets actiever uit. Een soort van ritmische gymnastiek met een enthousiaste juf en leuke opzwepende muziek. En wie stond er middenin goed haar best haar doen? De vrouw uit Georgia!
Ik gie oan de kant sitten en wylst ik dêr sa siet, te sjen en te lêzen, kaam der in mail binnen fan myn korrektor út Boalsert. We wrakselje mei in bonkje yn de oersetting. Hiel bysûnder fansels dat je oerlizze kinne wylst ik mei in boat mei in gemiddelde snelheid fan 35 km de oere nei Amearika faar. Froeger hienen se morsetekens mar dy brûkten se hjir net foar. Brieven wachten yn de folgjende haven as je gelok hienen. En no stjoer ik filmkes fan hege weagen.
In mijn hut lag een brief: omdat we vrijdag de VS binnen komen moet er weer worden gecheckt of we diegene in ons paspoort zijn. Zoiets hadden ze in Southampton ook al gedaan. wat een belachelijk iets. Ik heb het nog even nagevraagd bij de Purser’s Office, maar dit wil de Immigratiedienst van de VS, ja, dat klopte. En intussen ook bij de Purser geregeld dat ik geld terug krijg voor het teveel betalen van het internetpakket. En dat in het Engels met een meisje dat ook niet heel erg duidelijk Engels sprak.
Middeis nei de fitness! Der wie in lytse romte mei de tastellen ticht by-inoar. Grappich: drave op in rinbân, wylst je de golven opspatten sjogge. En je goed beethâlde oan de stangen, oars donderst sa fan dy rinbân ôf. 100 kaloryen ferbrûkt…. Ek net folle. Mar yn alle gefallen wer ris wat dien!
Jûns koe ik net boeke, it wie fol yn it restaurant. Dan bliuwt de queue oer. In digitale queue. Dan krijst berjocht wannear’t der plak is. Dat wie al gau. Ik kaam oan in tafel mei in heit en in dochter út Chicago, en in Ingels echtpear út Lincoln dat nochal meidielderich wie oer famylje en alle eardere cruisen. Elkenien hie min sliept. En in soad geklaai oer de Queen Anne. De Queen Mary 2, nee dy wie yn alles folle better….! En neitiid elkenien wer nei de show. Juster wie de lêste show net trochgien omdat it skip tefolle skokte! Mar no koe it wer.
Jûn de klok wer in oere achterút. Even tee sette (ik bin ek mar oergien ta it keapjen fan wetter út de flesse foar $4 it stik. It smakke tefolle nei gloar allegearre) lêze, moarnsitenbriefke ynfulle en dan wer sliepe. Noch fjouwer nachten!